విశాఖ నుంచి పొద్దున్నే వొచ్చాము. ప్రయాణపు బడలిక తీరలేదు. పైగా రాత్రంతా నిద్ర లేదు. సైడు అప్పర్, సైడు లోయర్ బెర్తులు వచ్చాయి. లగేజ్ ఎక్కువగా వుండడంతో లగేజ్ పైకెక్కించి ఒకే బెర్త్ లో ఎడ్జస్ట్ అవ్వాల్సి వొచ్చింది.
నేను సీట్ లో కూర్చుంటే మా కోడలు నా వొల్లో తల పెట్టుకుని పడుకుండి పోయింది. పద కొండయింది.భోంచే సి పడుకుందా మనుకుంటూండగా అప్పుడు వొచ్చి సోఫాలో నా పక్కన కూచుంటూ బాంబ్ పేల్చింది నా కోడలు నవ్వుతూనే.
ఈ వయసులో ఏమిటి మామయ్యగారూ ఆ పనులు. నేను కాబట్టి సరిపోయింది అదే మీ చిన్న కోడలైతే ఈ పాటికి ఇల్లు పీకి పందిరేసేది అంటూ. నిర్ఘాంత పోయాను.. అసలేంజరిగిందంటే. చెప్పానుగా ఇద్దరం ఒకే బెర్త్ లో అడ్జస్ట్ అవ్వాల్సి వొచ్చిందనీ.
రాజమండ్రీ దాటాకా తను పడుకుంది. చలిగా వుందని దుప్పటి కప్పాను. మామూలుగా వెలగాల్సిన బ్లూ బెడ్ లైట్స్ మా కంపార్ట్మెంట్ మొత్తం మెద వెలక్కపోవడంతో అంతా చీకటిగా వుంది. నాక్కూడా చిన్నగా నిద్ర పట్టినట్టయింది. అకస్మాత్తుగా మెలకువ వొచ్చింది.
నిద్రలో ఎప్పుడు వేసానో తెలీదు. నా చెయ్యి కోడలి జాకెట్టుకీ చీరకీ మధ్య వుండి ఖాలీలో ఆమెని తాకుతూ వుంది. చెయ్యి తీద్దామని ప్రయత్నం చేసాను. నున్నగా వెచ్చగా చేతికి తగులుతున్న ఆ వొంటి స్పర్శ నా ప్రయత్నం సాగనివ్వలేదు. బరువుగా నెమ్మదిగా వూపిరి తీస్తోంది కోడలు.
మంచి నిద్రలో వున్నట్టుంది. నాలొని సైతాను నిద్ర లేచాడు. చెయ్యి కొద్దిగా పైకి జరిపాను చేతి నిండుగా మెత్తగా దొరికి పోయింది కోడలి ఎడమ చన్ను వెచ్చగా మెత్తగా చేతిలో ఇమిడి పోయిన వెన్న ముద్దని మృదువుగా నొక్కను. కొద్ది సార్లు అలా నొక్కి వొదుల్తూ దాని మెత్తదనాన్ని అనుభవించాను.
నా కొడుకు చేతుల్లో నలిగే ఆ రొమ్ము ఇప్పుడు నా చేతుల్లో నలుగుతోంది. నాకు వున్నట్టుంది ఒక విషయం అర్ధం అయింది. ఈ పిల్ల జాకెట్టు లోపల మరేమీ వేసుకోలేదు. ముని వేళ్లతో తడుముతూ జాకెట్టు పైదాకా వొచ్చాను. వేళ్లతో మృదువుగా కిందికి నొక్కాను.
మరింత మెత్తగా దిగి పోయాయి వేళ్లు. అంటే ఇప్పుడు నా వేళ్లకింద వున్నది ఈ పిల్ల ముచిక అన్నమాట. సుతారంగా దాని మీద వేళ్లతో రాస్తున్నాను. మెత్తగా తగుల్తున్న ఆ స్పర్శ నాలో విపరీతమైన వుద్రేకం కలిగిస్తోంది. చెయ్యి కొద్దిగా కిందికి జరిపి నెమ్మదిగా జాకెట్ హుక్స్ విప్పను. చేతిని మళ్లీ పకి తెచ్చాను ఈసారి యే అడ్డూ లేకుండా నగ్నం గా దొరికిపోయింది కోడలి చన్ను మెత్తగా నొక్కుతూ చను మొన మీదకి దారి తీసాయి నా వేళ్లు .
వేలికి నున్నగా అతి మెత్తగా తగులుతున్న ఆ మొన చుట్టూ వున్న వృత్తాన్ని పరామర్శిస్తూ మృదువుగా నలుపుతూ ఆలోచిస్తున్నాను. ఈ పిల్లది ఈ ప్రదేశం యే రంగులో వుంటుందో. అప్పటి వ ర కూ నేను చూసిన వాళ్లందరివీ వొక్కసారి నా తలపుల్లోకి వొచ్చాయి. మామయ్య కూతురు సరోజ. మొదటగా నా చేతుల్లో నలిగిన స్తనాలు. నాకన్నా నాలుగేల్లు పెద్దది. వొదిన వరస. యేకాంతం దొరికితే చాలు పిలిచి మరీ చీకించుకునేది.
దానివి వున్నట్టు నల్లగా వుంటుందా? లేక ఇంటర్ చదువుతున్నప్పుదు తన గర్ల్ ఫ్రెండ్ నీరజ. కసి కసిగా పిసికించుకునేది. చూపించవే అంటే ససే మిరా వొప్పుకునేది కాదు. ఆరోజు బలవంతంగా జాకెట్టు విప్పి చూసాడు తను. లేత బ్రౌన్ రంగులో చిన్న ముచికలు. అలా వుంటుందా? లేక పక్కింటి సుజాత ఆంటీ. జాకెట్టు బొత్తాలు యెప్పుడూ సరిగ్గా వుండేవి కావు. ఒంగి పనిచేసుకుంటూండగా అనేక పర్యాయాలు ఆ వెన్నముద్దలు బైట పడిపోయేవి.
ఆవిడలాగా లేత నలుపురంగులో పెద్ద మచ్చల్తో వుంటుందా? లేకపోతే స్నానం చేస్తూనడగా బాత్ రూం కన్నం లోంచి దొంగతనంగా చూసిన చిన్నాన్న కూతురు సరలక్క. దానివిలాగా గులాబీ వన్నెలో వుంటుందా? లే క ఇంజినీరింగ్ చదివిన నాలుగేల్లూ తనకి అమర సుఖాలందించి తనకి ఇద్దరు పిల్లల్ని కన్న పక్కింటి సుబ్బారొ అంకుల్ పెళ్లాం క్రిష్ణ వేణి ఆవిడలాగా చిన్నవిగావున్న మచ్చలతో డార్క్ బ్రౌన్ రంగులో వుంటాయా? వుద్యోగం కోసం చిన్నత్తా వాళ్లింట్లో వుండగా “పరిచయం” యేర్పడ్డ యెదురింటి మెహబూబ్ బాషా కూతురు నసీం బాను.
దానివి వున్నట్టు యెర్ర గా వుంటాయా? మా ఆవిద సీత లాగా తేనె రంగులో వుంటుందా. చూడగలిగితే బాగుండును. నా ఆలోచనలోపడి నా వేలి కింద తగుల్తున్న కోడలి చనుమొన బిరుసెక్కిపోయిందన్న విషయం గమనించలేదు. కొంపతీసి ఈ పిల్లకి మెలకువ రాలేదుకదా? చేతి కదలికల్ని కొద్దిసేపు ఆపి వూపిరి అబ్జర్వ్ చేసాను. మామ్మూలు గానే వుంది. వూపిరి నెమ్మది గానూ బరువుగానూ వొస్తోంది. పరవాలేదు. మెలకువ రాలేదు.
నా చెయ్యి మళ్లీ తన పని ప్రారంభించింది. నా ఆలొచనలు అలా సాగుతూనే వున్నాయి. పచ్చటి వొళ్లు. నున్నగా ఈగ వాలినా జారిపోయేట్టు వున్న ఆ శరీరపు స్పర్శ చేతికింద వెచ్చగా మెత్తగా నలుగుతూన్న కోడలి వక్షోజాలు. నాలోని వుద్రేకానికి చిహ్నంగా బిర్రబిగిసి నిటారుగా నిలబడ్డ పురుషత్వం. ఒకపక్క అంత రాత్మ హెచ్చరిస్తోంది. తప్పు అది నీ కోడలు అలా చేయకు అని. ఒకదాన్ని మార్చి వొకటిగా పిసుకుతున్నాను. అరిచేతిలో గుచ్చుకుంటున్న మొనలు నా కొడుకు చేతిలో నలగాల్సినవి నా చేతుల్లో నలిగి పోతున్నాయి. కొద్దిగా కదిలి అప్పటివరకూ పక్కకి వొత్తిగిలి పడుకున్న కోడలు. వెల్లకిలా తిరిగింది. అంతే కాదు. ఒక కాలు మడిచింది.దాంతో.. ఇంకా ఉంది.
[…] మా కోడలి సొగసులు 1 వ భాగం […]